De kracht van illusies is interessant. Daar waar ik in Nederland denk een heel huis met drie verdiepingen voor nodig te hebben, doe ik in Italië op vijf vierkante meter.
Wonen, koken, werken en slapen gebeurt nu in een oranje tentje. En aquarelleren doe ik buiten in de zon!

Hier in Lèvanto, dichtbij het bekende fotogenieke Cinque Terre, kom ik om te schetsen en te aquarelleren. En voor video-opnamen over architectuur voor de Aquarel Academie. Voor dat én optische illusies, waar ik het met je over wil hebben, ben ik hier precies goed.

Optische illusies zijn afbeeldingen of objecten die de manier waarop je hersenen ‘kijken’ voor de gek houden. Dat is wat een goochelaar er over zegt, en ik ben het met je eens, deze zin is moeilijk te begrijpen. Ik ga het je hieronder laten zien.

De Cinque Terre zijn vijf dorpjes aan de kust, die dagelijks, op een paar wintermaanden na, volstromen met toeristen. Die komen voor de gekleurde huizen die aan smalle straatjes tegen de heuvels geplakt zijn en voor de mooie wandelpaden tussen de dorpjes.

Monterosso, Vernazza, Corniglia, Manarola en Riomaggiore zijn mooie dorpen waar tegenwoordig de toeristenkassa’s rinkelen. Toch zijn het ‘illusies’. Als je namelijk kijkt naar de huizen op zich, zijn het geen rijke maar arme dorpen. De woningen hebben allemaal een kleurtje, maar zijn ook simpel en bijna identiek. Het is hun gegroepeerde ligging tegen de heuvels bij de zee die het mooi maakt en de kleur, en niet de architectuur.

Dan Lèvanto, op een steenworp afstand van Cinque Terre. Nauwelijks toeristen, dus rustig, ik noem het sfeervol authentiek. Hier vind je de interessante huizen. In tegenstelling tot de Cinque Terre verschillen de woningen hier veel meer van elkaar. In het oude gedeelte van het wat grotere dorp is bijna geen huis hetzelfde. Ik, sorry mijn cameraman Wilco heeft honderden foto’s gemaakt van verschillende deuren, ramen en gevels en mooie steegjes.

Die gekleurde muren, verf door de zon gebleekt, soms afbladderend stucwerk, in combinatie met de variatie in ramen, deuren, gevels én licht en schaduw: ik blijf er naar kijken, en Wilco blijft klikken. De textuur, de lichtval, goddelijk! En omdat de straten net wat breder zijn, valt er meer zonlicht op de huizen, waardoor de gekleurde gevels elk uur van de dag anders zijn.

Maar het mooiste komt nog!
Veel huizen hebben hier muren die beschilderd zijn met… ik noem het maar objecten. Geschilderde structuren van strepen, vlakken en stenen!

Deze muurschilderingen geven de gebouwen soms de grandeur van een bepaalde bouwstijl. Vooral als ze schaduw zo weten te gebruiken dat er een 3D-effect ontstaat.

Schijn bedriegt, het zijn gecreëerde optische illusies! Op deze foto bijvoorbeeld, is de vensterbank echt, het raam niet!.

Het is een mooi voorbeeld van wat de kracht van een kunstenaar kan zijn: hoe je verf kunt gebruiken om te spelen, te goochelen met de werkelijkheid. Waarschijnlijk om die mooier te maken dan hij eigenlijk is. Ik vind het prima, voor mij als aquarellist, bezig met een cursus over architectuur, is het een paradijs!

Tijd voor wat foto’s. De steenstructuren en sommige balkons, zijn geschilderde illusies. Geniet van het bedrog!

We denken vaak dat daar waar de meeste toeristen heengaan, de mooiste dingen te vinden zijn. Soms kan ook dat een illusie zijn. Ik ben blij dat mijn oranje tentje in Lèvanto staat!

Je kunt een huis interessanter maken door iets aan de werkelijkheid toe te voegen. Dat kan bij een aquarel ook,… toch? Wat vind jij daarvan? Laat je reactie hieronder achter: des te meer mensen reageren des te interessanter wordt het!

PS. Ik heb bij de VVV in Lèvanto geprobeerd informatie te krijgen over het waarom van de beschilderde huizen, maar ze konden me er niets over vertellen.
Jolanda Pouw heeft het hele interessante antwoord gevonden, het begon in 1798, lees het hieronder in de reactie op het verhaal.

Schildergroet, Margo