Ik weet niet of je me hebt gemist, maar ik was een paar dagen op vakantie. Ik noem het een werkvakantie, want zoals de film toont, achtervolgt mijn cameraman me overal, ook in het buitenland! Gelukkig kan ik met deze ‘stalker’ zonder problemen door één deur. Ik kan zelfs met hem in een kloof afdalen!
Zo’n tocht door de krochten van de aarde ervaar ik weleens als het pad dat ik afleg op weg naar een interessant aquarel. Wat een boeiende ontdekkingstocht!
Iedere kunstenaar zit weleens vast in de ‘ aquarel modder ’. Het is alsof je voeten, in dit geval handen, vastgezogen zitten aan je lichaam omdat je hoofd vol ‘aquarelbrij’ zit. Je weet even niet hoe je met je aquarel verder moet. Het creatieve proces dat je handen aanstuurt is vastgelopen, de tank is leeg.
Geen paniek, dit is heel normaal en overkomt iedereen, de een wat vaker dan de ander. Zelfs de allergrootste schilders zitten weleens met hun handen in het haar. Daar waar beroemdheden soms naar drank en andere genotsmiddelen grijpen om het creatieve proces weer op gang te krijgen, doen wij het meestal met koffie en tijd. Tijd heelt alle wonden én ook de creatieve gaten. Maar er is nog een andere manier…
Vastzitten in het creatieve proces los ik meestal op met bewegen. Ik ga er op uit, wandelen, dat maakt mijn hoofd eerst fris en leeg en dan vult het zich vanzelf weer. Gedurende de wandeling gaat dat frisser wordende hoofd steeds meer zien. De brij verdwijnt en ik begin weer waar te nemen. Ik zie mijn omgeving steeds helderder en dat geeft ideeën voor mijn aquarel: kleur, vorm, lijn, compositie… Als ik weer fris ben, kan ik ook beter kijken naar wat er mis ging: waar liep ‘de aquarelmolen’ vast?
En wat misschien nog wel belangrijker is, na zo’n wandeling kan ik het aquarel loslaten. Het is maar een aquarel! Ook als ik nog geen nieuwe strategie voor het vastzittende aquarel heb bedacht, geeft dat energie en moed om er een frisse nieuwe poging tegenaan te gooien of… het op de stapel ‘mislukt’ te gooien. En trouwens, morgen is er weer een nieuwe aquarelkansendag!
Je zult je nu misschien afvragen wat dat allemaal met die stalkende cameraman in de kloof en mijn pad naar een interessant aquarel te maken heeft. Dat zie je in de video!
Zit jij weleens vast in de aquarelmodder of -brij? Reageer op dit blogverhaal en de video en vertel ons hoe jij eruit komt.
Alvast bedankt voor je reactie.
Aquarelgroet,
Margo
Samen met mijn schetsboek koester ik het zonnetje, heerlijk die Spaanse warmte op de koude Hollandse botten. Als aquarellist moet je ’s winters naar een warm land, tenminste als je buiten wilt werken, er zijn immers nog geen verwarmde penselen en paletten (idee?).