Kerst is dit jaar een beetje laat. Dat komt niet door het weer, al was het al eventjes winters wit, maar door werk en familieomstandigheden. Het is Eerste Kerstdag en ik heb net buiten de kerstverlichting opgehangen. Binnen gaat het er niet meer van komen, het huis staat nog vol met pakketjes en dozen.
Nee, ik ben niet de Kerstman, dat is mijn partner Wilco min of meer, ik ben tijdelijk lid van de inpakcentrale. Daarover later meer, want dit verhaal gaat vooral over aquarel en kerstkaarten. Mis de talloze geschilderde kerstkaarten niet!
Terwijl de lichtjes buiten stralen, denk ik na over wat kerst betekent. Lampjes, licht en kerstbomen met ballen en slingers geven sfeer en gezelligheid, dat hebben we in de duistere dagen van kerst (blijkbaar) nodig om het menszijn en het familiegevoel weer op de eerste plaats te krijgen. Lees verder
Maar eerst een strategiebespreking: hoe gaan we dit aanpakken? Beginnen we vanaf de deur of ergens anders en gaan we links- of rechtsom of tegen de stroom in? Als groep, in een sub of moederziel alleen? En wie bepaalt het marstempo, who is the leader of the pack? 
In deze laatste week van 2013 besef ik opnieuw dat ik een rijk mens ben. Zojuist samen met familie relaxed een heerlijk kerstdiner opgepeuzeld. Iedereen bracht wat mee, het een nog lekkerder dan het ander.