Gisteravond kwam de Amerikaan Bob Ross even op tv voorbij. Hij leeft op tv nog steeds voort met zijn programma ‘The joy of painting’. Bob inspireerde velen om het penseel eens op te pakken. Tot mijn stomme verbazing las ik op Wikipedia: ‘De schilderijen van Ross kunnen beschouwd worden als “fastfoodschilderijen’.
Als je snel iets moois op papier kunt neerzetten, wordt dat tegenwoordig blijkbaar niet meer gewaardeerd! Daar ga ik nu verder niet op in, want Bob is alleen een tekstueel aanloopje naar Elisha Dasenbrock, ook een Amerikaanse aquarellist.
Elisha heb ik vorig jaar heel toevallig in Florida in een galerie ontmoet. Haar bijzondere aquarelstijl op het voor mij onbekende claybord sprak me enorm aan. Dat resulteerde in een privéles, waarna ik haar uitnodigde om samen met mij in Nederland een Masterclass aquarelleren op claybord te geven (zie: Hoe een Nieuwsgierig Aquarel Aagje een Vrolijke Aquarel Frans werd (VIDEO)!).
Dat is inmiddels al weer achter de rug en daarna nam ik haar mee een dagje schilderen in onder andere Burgers Zoo. En dat is waar ik het hier over wil hebben, het plezier van het samen schilderen: the joy of painting together.
Er gaat niets boven het live schetsen en aquarelstudies maken. Je proeft live veel meer sfeer dan dat je binnen een foto na schildert. Als je er dan ook nog eens op uit trekt met een collega schilder, dan is dat dubbel genieten. En niet alleen dat, als je ervoor open staat leer je een hoop van het tweede paar ogen en van het uitwisselen van ervaringen en ideeën. Elisha kijkt op haar eigen manier naar het schildersonderwerp en dat geeft mij weer een frisse, inspirerende nieuwe kijk op het geheel.
In dit geval kozen we in de desert van Burgers Zoo beide voor hetzelfde onderwerp: een bighoornschaap. Zo’n joekel met van die grote, gedraaide horens.
Ik ben gewend om het dier als totaal af te beelden en ik leg dan vaak de focus op de bewegingen die het dier maakt.
Elisha keek niet zozeer naar het totaalbeeld van het dier, maar naar de delen van het dier die haar het meeste inspireren: de horens en vacht. Die krijgen in haar aquarel het meeste accent. In dit geval ging ze aan de slag met de tegenstelling tussen de harde horens en de zachtheid van de vacht.
aquarel Elisha Dasenbrock
aquarelschets Margo van Vegchel
Ook de uitwerking van de kleuren was bij ons beiden verschillend. Ik probeerde het dier in wat heldere tinten dan normaal weer te geven. Elisha koos ervoor om de kleuren van het dier nog meer te overdrijven, met het accent op de horens en de vacht. Zo probeerde ze het bighornschaap meer gevoel te geven én tegelijk het aquarel interessanter te maken.
Op de video zie je ons samen bezig. Leuk om te melden is dat ik samen met Elisha een paar lessen heb gemaakt voor de Aquarel Academie. Daar kun je meer zien en opsteken van deze getalenteerde Amerikaanse.
Schilder jij weleens samen met een collega? Hoe is dat, wat steek je van elkaar op? Laat het ons weten, schrijf het hieronder op en klik op verzenden, zodat wij weer wat van jou kunnen opsteken. Alvast bedankt!
Aquarelgroet, Margo van Vegchel
Met dank aan Elisha Dasenbrock
Ik zit heerlijk aan de cappuccino in de 
De taarten zijn bijna op, María moet vanavond weer gaan bakken!
Rust zacht 2018, welkom 2019! Bij het schrijven van dit blogartikel over aquarel kerst- en nieuwjaarskaarten dwarrelen en flitsen er allerlei gedachten door mijn hoofd. Logisch als je terugkijkt naar wat je in 2018 allemaal hebt meegemaakt en daarmee een enerverend jaar probeert af te sluiten. Het jaar eindigt dan wel en gebeurtenissen zijn geweest, maar de daaraan verbonden herinneringen verdwijnen niet!
