Ik zit heerlijk aan de cappuccino in de Deco & Art Tea Shop van María en Alessandro in Tazacorte. Wilco, mijn partner en cameraman, geniet hier dagelijks van de zelfgebakken taarten van María, terwijl ik als suikerallergiegevoelig persoontje vooral geniet van de door Alessandro gemaakte houtkunst. Wat hebben taart en houtkunst in godsnaam te maken met een eigen aquarelstijl?
María bakt bijna dagelijks dezelfde taarten, wat natuurlijk vooral nodig is omdat Wilco er zo van geniet. Tijd om te experimenteren heeft ze niet, haar klanten weten wat ze lekker vinden, waarderen haar eigen stijl, en komen dáárvoor terug.
Alessandro maakt enkele dagen per week zijn houtkunst en al zitten er terugkerende elementen in, hij probeert steeds iets nieuws te maken. Hij wil experimenteren, is zichzelf nog aan het ontdekken en zijn stijl ligt nog niet vast.
De taarten zijn bijna op, María moet vanavond weer gaan bakken!
Voorbeelden van de houtkunst van Alessandro.
Zo, daar heb ik even in een notendopje de voor- en nadelen van het hebben of streven naar een eigen stijl uitgelegd. Wil je weten hoe dat bij aquarel is en mijn gedachten daarover horen?
Trouwens, María, Wilco wil graag dat je die lekkere witte taart blijft bakken, maar hij wil volgend jaar ook wel iets nieuws superlekkers proeven!
Ik ben benieuwd naar jouw gedachten over het hebben van een eigen aquarelstijl. Geef je reactie hieronder, zo leren we van elkaar.
Zonnige aquarelgroeten uit La Palma,
Margo van Vegchel
www.aquarelacademie.nl
6 thoughts on “Van taartstijl naar een eigen aquarelstijl! VIDEO”
Om een of andere dwaze reden krijg ik deze blog nu pas onder ogen. Een interessant onderwerp!
In eerste instantie denk ik Ja! Een eigen stijl waaraan je herkent wordt. Maar als ik even doordenk dan heeft dit vooral met mijn ego te maken en niet met mijn creativiteit en mijn werkelijke behoefte.
Ik voel me een ontdekker, een nieuwsgierige leerling die steeds meer technieken wil proeven en uitproberen. En, heel misschien, in de verre toekomst, komt er iets van een eigenheid die herkenbaar is voor anderen.
Voorlopig blijf ik nog op ontdekkingsreis in de wonderlijke en kleurrijke wereld van het aquarel!!
Ha Margo,
Leuk om je daar te zien in dat prachtige landschap naast de neerwaartste fietser die zo zijn eigen stijl heeft om naar beneden te komen, haha. En die taarten zien er ook Yummie uit …smokkel een stukkie mee in t vliegtuig terug?! 😉
Wat betreft een eigen schilderstijl, ik zou zeggen: je hoeft geen eigen stijl te ambiëren, je doet wat je doet, je experimenteert of je schildert een keer op routine. Zolang je maar niks probeert te kopieëren, maar jezelf kunt zijn. Dan ontstaat er misschien een eigen stijl en misschien ook niet. Dat is mijn gedachte.
Groetjes uit natte sneeuwland,
Sari
Knappe duiding van het dualisme “eigen stijl” of “blijven experimenteren” !
Je slaat de spijker op de kop, mooie bewoording! Dank je wel Guy.
Hallo Margo,
Klopt helemaal.
In al die jaren zie ik dus dat ik ondertussen een beetje eigen stijl heb aangeleerd.
Maar ik ben ook nieuwsgierig naar nieuwe dingen. Een eigen stijl remt je in je groei, maar dan maar langzaam.
Komen we gewoon vaak lessen volgen ;). Ik vind het moeilijk om er vanaf te wijken.
Misschien herkennen cursisten dat ook.
Hallo hanneke, dank je wel voor je reactie. Herkenbaar dat je eerst moet loslaten wat je al weet voordat je nieuwe informatie kunt toepassen!