Van sommige landschappen krijg je nooit genoeg. Dertig jaar geleden toerde ik per Greyhound en liftend door de Amerikaanse natuur, twintig jaar geleden fietste ik door de National Parks en in 2005 deed ik het per camper. Dit jaar ging ik terug met een schetsboek en cameraman en deden we het kruipend… Kijk mee hoe ik ‘in de huid van een aquarel onderwerp kruip’.
Het voordeel van ouder worden is dat je herinneringen verzamelt die je later weer op kunt roepen. Ze zitten in laatjes in je hoofd als foto’s in je camera. Als je herinneringen aan hetzelfde soort plekken hebt, kun je gaan vergelijken. Weet je nog…?
Liften, bussen en camperen zijn nogal verschillende vormen van vervoer, maar je ziet daardoor in een korte tijd heel veel. Fietsen was voor mij een veel intensere ervaring: je gaat veel langzamer en je moet ervoor werken om je omgeving te verkennen, net zoals met wandelen. Natuurlijk heb ik tijdens al die reizen veel gewandeld, foto’s genomen en genoten, maar dit jaar was anders.
Gewapend met een schetsboek en cameraman verbleef ik twee weken in dezelfde omgeving: Sedona in Arizona. Misschien zegt de naam je niets, maar je kent het landschap vast wel van tv. Het wilde westen in een prachtige rode uitvoering. Rode rotsen in allerlei tinten en vormen. De kleur rood varieert met de stand van de zon. Als de zon zakt, de tinten intenser en de schaduwen langer worden, veranderen de rotsen ook nog eens in interessante andere vormen, zoals de Ark van Noah, een olifant, Goofy en andere historische figuren. Niet dat ik daarop zat te wachten, maar voor mij waren die originele vormen juist je van het!
Dit jaar was anders juist omdat ik niet rondreisde, maar er voor koos om twee weken in dezelfde red rock omgeving te blijven. En het was anders omdat ik mijn schetsboek niet alleen bij me had, dat is meestal zo, maar veel meer gebruikte.
Het klinkt hartstikke logisch, maar je ervaart het pas echt als je het doet. Door te gaan zitten, de prachtige omgeving goed te bekijken en dan te schetsen, beleef ik mijn omgeving veel intenser. Het is veel echter, het is als het ware alsof ik in het onderwerp kruip en ermee verbonden raak. Door die ervaring zet ik een betere schets neer dat later een boeiender aquarel wordt.
Heel veel aquarellisten maken op vakantie of onderweg foto’s en gaan dan thuis aan het schetsen, maar ik zou iedereen aanbevelen om eens kruipend door die fotogenieke omgeving te gaan. Met kruipend bedoel ik natuurlijk niet op je knieën, maar uit de auto of van de fiets stappen en gaan zitten-kijken-schetsen! Je zult merken dat het een heerlijk gevoel van rust geeft en dat je dubbel van je omgeving en je onderwerp geniet.
O ja, de cameraman die ik bij me had… Dat is mijn partner Wilco die al meer dan dertig jaar met me meereist en sinds het ontstaan van de Aquarel Academie mijn videograaf is. Jezelf laten filmen als je aan het schetsen bent is nog een andere manier om lang stil te staan bij je schildersonderwerp en er helemaal in op te gaan, maar dat is niet voor iedereen rustgevend: take 1, take 2, take 3, take 4, take 5 …
Neem jij ook de tijd om kruipend door het leven te gaan? Deel je ervaring hieronder.
De charme van dit blog is dat jouw reactie het verhaal voor iedereen interessanter maakt. Elke reactie is de moeite waard!
Happy painting,
Margo
De Aquarel Academie is mijn aquarelcursuscentrum op het Internet.
14 thoughts on “Kruip in de huid van je aquarel onderwerp – VIDEO’S”
Heerlijk om zo met jullie mee te reizen…..
Inspirerend blog, veel plezier met het uitwerken van een en ander…..
Mijn Zomerdagen Aquarel in de Hortus zijn inmiddels voorbij, en daar doen we dat ook altijd,in de planten en de tuin kruipen, diepte vinden, vormen en kleuren verkennen….dat is waarom ik zo gelukkig word van de aquarel, het brengt me dichterbij mijn ware natuur….
Enjoy your painting…!
Hallo Christine, een eyeopener, zo had ik aquarel nog niet bekeken -‘het brengt me dichterbij mijn ware natuur….’ Dank je wel voor het delen met ons.
hallo Margo
Wat heerlijk weer iets van je blog te zien. Ik zat al met spanning te wachten.
Was reuze benieuwd hoe het in Amerika was.
Het schilderen is er door omstandigheden bij in geschoten, maar snel een schetsje ergens maken kan natuurlijk altijd. Goede tip !
Laat het potlood niet rusten, succes, Hanneke leuk je reactie te lezen.
Geweldig wat een prachtige omgeving en wat heerlijk dat je daarmee in en mee kan werken. Leuk he? Ik kijk ook uit naar de resultaten. Het aquarelvuurtje blijft branden en hiermee laait het weer op. Bedankt voor het gezellige bloqverhaal. Groeten je fan, Janneke
Super reactie, dank je wel!
Een spontaan, inspirerend blog Margo, fijn dat we zo mogen meekijken met jouw manier van kijken en schetsen. En wat een leuk avontuurlijk stel zo samen!
En dan vaag je nu naar een eigen ervaring, ja ik herken het om ergens een lekker plekje te zoeken, te gaan zitten op mijn schetsstoeltje ,te luisteren naar de geluiden, de wind om je heen te voelen, en de stilte te genieten . Papiier en tekenmateriaal bij de hand en wachten tot er een juist beeld ontstaat om te tekenen Jaaaaa Margo daar kom ik tot rust… En ik kan je zeggen het is verslavend…
Jacobijn, dank je wel voor het delen van je ‘verslaving’.
Heel inspirerend! Wat een prachtige reis hebben jullie gemaakt. Ben heel benieuwd naar jouw vertaling in aquarel!!
Jij en ik ook… ben er druk mee bezig. Het is een leuk project!
Jullie lijken met jullie grote hoeden wel 2 moderne ontdekkingsreizigers in het ‘Wilde Westen’ maar dan een reis in de kunst van het kijken en beleven. Mooie inspirerende omgeving Margo & Wilco!
Een charmante vergelijking, dank je wel Aad.
Wat een inspirerend blog!!! En wat een fantastische reis hebben jullie gemaakt daar. Ik ben benieuwd naar de uitwerking in schilderijen en hoe je dat prachtige rood gaat vangen.
Hoi karin, dank je wel voor je super enthousiaste reactie. Tja dat rood… ik heb wat zand mee terug genomen, maar dat kijkt toch ook weer anders. Even studeren dus.