De expositie is over een maand en ik ben uit de startblokken. Ik zat al tijden te wachten op het startschot, maar op de een of andere manier werd dat steeds uitgesteld. Daar moet ik die beste vrouw toch eens op aanspreken. Nu ik in de benen ben, lijkt het alsof het asfalt plakt. Wie heeft er lijm op het parcours gesmeerd? Ik kom niet vooruit, maar over een maand moet ik aan de finish staan met een hele serie aquarellen: de haakjes in de muur mogen niet leeg blijven voor de bezoekers!
Mensen hebben vaak een romantische kijk op het leven van een kunstenaar. Ze kijken door ‘een roze bril’ en zien mij heerlijk schilderend de dag doorkomen, op z’n tijd een neutje nemen en alle tijd van de wereld hebben. De werkelijkheid is toch even anders.
Ik heb best wel zin in een neutje, een pilsje in mijn geval, maar helaas ondermijnt alcohol mijn schilderproces, ik wordt er vooral dromerig en slaperig van.
In de ‘normale wereld’ moet ik gewoon hard werken om een boterham te verdienen en is kunstenaar zijn een zwaar beroep. Tenzij je natuurlijk een partner hebt die genoeg brood voor twee thuisbrengt. Maar dan nog, als je onafhankelijk wilt zijn en mooie doorwerkte kunst wilt maken, dan moet je ‘eraan trekken’ zoals het spreekwoord zegt.
Ook nu ben ik weer op zoek naar het touw waaraan ik dan zou moeten trekken. Voor de zoektocht heb ik mijn agenda leeggemaakt, de cursusgroepen tijdelijk gestopt en de sociale verplichtingen uitgesteld. In de hoop dat ik het touw ontdek dat me over de drempel trekt en andere kant de ‘flow’ laat vinden.
Laat de ‘flow’ maar komen, de weg is er helemaal vrij voor, alleen die ene kleine drempel en de lijm op het wegdek houden me tegen de creativiteit te vinden om meesterwerken te scheppen. Om inspiratie op te doen, het hoofd leeg te maken van alle klussen die in mijn kantoor en atelier op me wachten, ‘vlucht ik’ naar de dierentuin om daar creatief bezig te gaan.
Als je maar lang genoeg met een penseel in je handen staat, komt er uiteindelijk wel iets aquarelachtigs op papier, maar evenals de druk groot is om iets te scheppen, liggen mijn eisen ook hoog. Het ene aquarel na het andere verdwijnt in de prullenbak en na een week heb ik voor mijn gevoel nog steeds geen meesterwerk gemaakt.
Gelukkig komt mijn soulmate Wilco met het antwoord: ‘Wanneer ga je nu eens lekker schilderen?’ Dank je wel, dat is de clou, het toverwoord: ‘lekker schilderen’.
Deadlines geven druk en druk ondermijnt, bij mij, het creatieve schilderproces. Als ik morgen naar de dierentuin ga, zoek ik niet meer het touw en de drempel, denk ik niet meer aan deadlines en lege haakjes op de muur, maar ga ik gewoon lekker schilderen met het vertrouwen dat het goed komt, dan komt de flow vanzelf en is de weg naar de finish geplaveid met plezier in plaats van met twijfels!
Zal ik de finish halen, en met wat voor resultaat?
Kom op 8 en 9 juni 2013 kijken, je bent van harte welkom om het resultaat te bekijken!
Op 8 en 9 juni vier ik mijn 12,5 jarig kunstenaarsjubileum met een expositie in het Witte kerkje van Ubbergen. Yippie! Noteer het in je agenda, want ik vindt het leuk als je op het ‘feestje’ komt.
Hoe ga jij als schilder om met deadlines? Daar ben ik nieuwsgierig naar. Laat het me weten en deel je ervaringen met mij en de andere lezers. Dat werkt inspirerend!
Margo van Vegchel – Aquarel Academie & Creatief Aquarel
Auteur: Bouwstenen voor een Uniek Boeiend Aquarel en Alles over… Aquarelmaterialen.
Zoek je aquarelplezier, inspiratie en aquarellessen? Ga dan naar www.aquarelworkshop.nl Een paar keer per jaar starten online lessen en live lessen!
13 thoughts on “De lijm tussen start en finish”
Hoi Margo
Wat leuk dit te lezen Al jaren ben je mijn voorbeeld Dus nu ik je na jaren weer terugvond dacht ik is ze verandert
Heerlijk hoe je bij jezelf blijft en daar hoort wat lijm bij
Juist om vanuit jezelf lekker te schilderen en niet vanuit een andere plek
ik ga ervan uit dat er weer iets moois komt
Uiteraard hoop ik je expositie te zien want ik bedenk dat ik je in 2000 voor het eerst hebt ontmoet en toen al wauw had dus ….moet zeker nu weer eens kijken in het echt
Als je in de startblokken staat en je na het startschot verkeerd weggaat, heb je nog een herkansing, al lijkt het mij voor het zenuwgestel niet erg prettig. Maar jou kennende, heb je niet veel last van zenuwen en sta je met je beide benen op de grond. De finish komt in zicht, tijdens zo’n parcours moet je, je krachten verdelen, alleen op het laats moet je er alles uithalen. Fysiek en geestelijk vergt dat nogal wat, maar daarna de ontlading, waar wij als toeschouwer van mogen genieten.
Ik als amateur sta nog steeds bij dat startblok, zodat ik dat startschot ook niet hoef te horen, een stap die jij 121/2 jaar geleden al deed.
Tot op je feestje Margo.
Hallo Margo, ik herken het ook wel een beetje. De lat die je bij jezelf hoog legt. Ik heb dit jaar weinig expositie’s gepland, juist om mezelf de tijd te geven eens los te komen van het presteren. Ik schilder in mijn vrije tijd en niet altijd heb ik juist op dat moment zin of inspiratie. Maar ik weet dat het weer gaat borrelen. En dat houd de moed erin. Bij jou gaat dat ook goed komen, zeker weten. Die twee vogels vind ik prachtig goed getroffen. Je kan het. Misschien tot 8 of 9 juni. Groeten Janneke
Hier zou ik bijna op antwoorden “gelukkig ben ik een amateur” maar zo werkt het niet echt. Mijn werken zijn zeker geen meesterwerken, daarvoor heb ik te weinig gelegenheid om te schilderen, maar ik hang ook zéker niet alles aan de muur. Soms mogen er werken van mij bij de Bloedbank hangen en binnenkort bij een aanloophuis. Daar wil je toch ook zo mooi mogelijk voor de dag komen met je werk, dus ik ben echt wel kritisch.
Gelukkig hoeft er niet altijd nieuw werk te hangen en verkopen is zeker niet schering en inslag (ik heb al twee werken verkocht, de rest die als verkocht staat op mijn site is gereserveerd door mijn kinderen) dus ik kan uit oude voorraad putten. Maar toch….. ik blijf dus vol goede moed aan de slag!
Ja Margo, wat zal ik zeggen. Het is herkenbaar, ik heb nog één week langer voor mijn feestje, maar ook hier komt niet echt iets uit de kwast. Ik heb gelukkig wat minder muur, dat scheelt. Maar ik heb alle vertrouwen in jouw kunnen, gaat je lukken hoor!!! De verhalen over twijfel hebben we eerder gehoord, leg wat werken klaar en kijk door de ogen van een ander en je zult zien wat voor geweldige werken Margo weer heeft gemaakt. Succes en de 8e staat in de agenda, willen we niet missen!!!!
oh ja, hoe herkenbaar! lieve Margo, ik leef met je mee.
Ook ik heb vaak te maken met een einddatum voor werkstukken, een “deadline” omdat ik heel vaak in opdracht werk.
Opdracht of niet, ik maak eerst mijn geest helemaal leeg. dat kan op verschillende manieren, zowel actief als passief. het beste werk ik vanuit meditatie, of noem het maar “gebed” waarbij ik mij focus op wat ik graag zou willen doen. Daarbij richt ik mij meer en meer op het proces en niet op het eindresultaat. vaak heb ik daar passende muziek bij opgezet. Soms juist helemaal geen muziek, afhankelijk van de inspiratie van dat moment. EN inderdaad, als je begint te werken met de instelling “ik ga gewoon lekker schilderen, klodderen, onderzoeken”, dan lost de plak op, en begint de energie in het werk te stromen!
Op dat moment ben je “een” met je Zelf, ervaar je geen druk, geen tijd, geen vermoeidheid, honger en dorst, hééérlijk! En dan kan het zo maar gebeuren dat als je “wakker” wordt, je plots iets heel onverwacht moois hebt gecreeërd.
Maar, vóór je zover bent, kan het dus een flinke strijd zijn.
Ik weet zeker dat het jou gaat lukken om er een aantal bruisende werken uit te laten stromen. En gelukkig heb je een wijze partner 😉 en dat is onbetaalbaar!
Ik kom 8 of 9 juni 🙂 succes, en geniet van het proces!
Dankje wel Else voor het kijkje in jouw keuken!
Ha Margo
Ik heb je blog 3 x gelezen en kon niet geloven dat hij van jou was.
Deze onzekerheid……….die lijm…….die finish.
Ik herken het wel, maar meer bij mijzelf.
Soms lijkt die lijm 2 componentenlijm.
Niet meer los te krijgen,maar trek dan je schoenen uit, laat ze lekker in die lijm staan, doe nieuwe schoenen aan, die niet vastgelijmd zitten en voel je vrij om te gaan en staan waar je wilt.
Er is een gezegde:
Als je niet weet waar je heen gaat,
Kun je elke weg nemen!
Zoek een nieuw weggetje, met die nieuwe schoenen en wie weet gebeurt het dan opeens zomaar.
Zet ‘m op.
Groetjes Irma
Hoi Margo,
gelukkig heb ik geen last van deadlines met schilderen!
En het idee van een overzicht van je werk vind ik een geweldig idee…
alles heeft tenslotte een begin, en om te zien hoe jou allereerste aquarel eruit ziet en de weg die je daarna heb afgelegd, lijkt mij een erg interessante. Wat was je eerste ingelijste schilderij… de eerste schilderij dat niet verkocht?
verder mijn tip: ontspan! en laat het los, het hoeft niet perfect te zijn, want perfectionisme verlamt! ( zelf
ook sinds kort geleerd!)
Margo, ik weet zeker dat het helemaal goed komt, heb vertrouwen in jezelf en accepteer je lijm
Liesbeth, een hart verwarmende reactie. Ik ga vertrouwen op mijn lijm!
Margo, ik lees dat de druk stijgt. Da’s idd niet goed voor een creatief proces. Laat los dat je over een maand meesterwerken af moet hebben, riskeer dat je straks misschien ook wat oud werk gaat laten zien wat ook zeker de moeite waard is. Je bent maar een mens en een flow kun je niet forceren. Wat dacht je van een overzichtstentoonstelling van oud naar nieuw werk? Dan hoef je maar één nieuw te hebben! Verwelkom de lijm en blijf lekker in je startvak. Best een goeie plek…
Hoi Saar, wat een onzettend leuke creatieve oplossing, van oud naar 1 nieuw meesterstuk. Ik ga eens oefenen op het blijven plakken in het startvak.
Goed idee van Sari, maar je zult zien als het plezier komt, komen de resultaten vanzelf en heb je in no time (nou ja 😉
De hele kerk vol hangen met nieuwelingen.
Mij moet je niet vragen naar druk, Daar doe ik met schilderen niet meer aan. Heerlijk die ouderdom hahahaha.