Vandaag ontdek je vanuit welk ‘jeugdtrauma’ mijn liefde voor aquarel weleens vandaan kan komen, waarom ik lekker toch aan aquarelwedstrijden meedoe en waarom elke aquarellist dat eigenlijk zou moeten doen! Het moto van vandaag is: Meedoen is winnen!
Zwemwedstrijden
Van mijn zesde tot in mijn puberteit deed ik aan zwemmen. Al vrij snel was dat wedstrijdzwemmen. Ik heb in die tijd wel zo’n duizend uur in het water doorgebracht als ik het extra synchroonzwemmen meereken. Ik vond water toen al leuk, genoot van de sfeer, competitie en de zwemtochtjes. Naast flink gespierde benen heb ik daar, denk ik nu, misschien ook wel mijn liefde voor aquarel aan overgehouden. Ik vond het toen al interessant dat de waterspiegel het onderwaterbeeld vervormt en dat water kleuren zachter maakt.
Ik was trots op mijn medailles, maar ben uiteindelijk met zwemmen gestopt omdat de druk om te presteren te groot werd en ik teveel moest opofferen om ook regionaal en landelijk met de beste mee te kunnen. In het weekend ergens in Nederland aan een wedstrijd meedoen betekende bijvoorbeeld zondags niet meer op bezoek bij Oma. Ik stapte over naar de dansmarietjes, waar mijn stevige beenspieren goed van pas kwamen en waar er naast presteren en presenteren meer tijd en ruimte was voor plezier én mezelf. Na de ‘Marietjes’ duurde het nog 15 jaar voordat ik als Margo het aquarelleren als levensinvulling ontdekte.
Meedoen is winnen
Ik heb meedoen aan een sport of hobby altijd ervaren als winnen! Je leert nieuwe dingen, ontmoet andere mensen, daar geniet je van en al doende word je ook nog beter in hetgeen je doet. Dat proces verrijkt ook nu, nu ik geen puber meer ben, nog steeds mijn leven! Wanneer niet het meedoen, ontmoeten en leren centraal staat, maar vooral het winnen, gelden er andere spelregels. Dan moet je bereid zijn één deel van je leven op te offeren om het ándere deel te laten groeien, want meedoen voor het winnen en dan steeds verliezen is niet leuk!
Aquarel wedstrijd
In tegenstelling tot bij sportwedstrijden is er bij een aquarelwedstrijd geen man met een stopwatch die meet welke aquarellist het eerste met zijn aquarel over de finish is! De aquareljury die de winnaars selecteert, kan dat vanuit verschillende uitgangspunten doen, bijvoorbeeld: hoe past het aquarel in het wedstrijdthema; is het ambachtelijk goed werk; wordt het beeld voor de kijker ingevuld of laat het nog iets te raden over; hoe ‘kunstzinnig’ is het… Omdat het geen stopwatchwedstrijd is, spelen er altijd subjectieve zaken en zal de kunstzinnige achtergrond en persoonlijke voorkeur en focus van elk jurylid mede een rol spelen in zijn keuze voor een winnaar.
Nu lijkt het misschien alsof dit me ontmoedigd en ik nooit meer aan een wedstrijd meedoe. Niets is minder waar. Het is een extra prikkel om te aquarelleren. Meedoen voelt al als winnen en het stimuleert me onderwerpen te schilderen die ik normaal niet zou pakken. Enkele keren per jaar schrijf ik me dan ook in voor een aquarelwedstrijd. En ik wil best graag winnen, maar dat is niet de essentie van mijn meedoen. Het maakt me trots als er een werk van mij ergens in de wereld aan de muur hangt, het is ontzettend leuk als anderen er op reageren en ik leer van de feedback die ik krijg. Daarnaast ga ik, als het even kan, kijken en zie ik hoe mijn werk zich verhoudt tot de andere werken. Naast dat dat heel leuk is om dat te doen, leer ik daar ook weer van en het is fijn om er een dagje op uit te gaan en collega-aquarellisten te spreken.
Een overwinning op jezelf.
Dat brengt me op de het feit dat veel aquarellisten niet meedoen aan aquarelwedstrijden. Zoals je hierboven leest, zul je begrijpen dat ik dat jammer vind. Het is zo leuk en leerzaam om mee te doen! Helaas hebben veel aquarellisten het idee dat ze niet goed genoeg zijn, er nog niet aan toe zijn of dat je alleen mee moet doen als je kans hebt om te winnen.
Mijn mening is dat meedoen al winnen is, in dit geval zelfs een overwinning op jezelf. Als je twijfelt of je werk goed genoeg is, vraag het dan aan je aquareldocent, wat die ervan denkt. Maar ook aan je medecursisten, want ook docenten hebben helaas weleens de neiging om te denken dat jouw werk dan minstens zo goed moet zijn als hun werk. Een vergelijking die altijd subjectief is, ook al schilder je beide het zelfde onderwerp, de uitwerking zal altijd anders zijn. Dat hoop ik tenminste, want ik ga er vanuit dat docenten niet als doel hebben jou te leren hun werk na te schilderen.
Als je enkele jaren les hebt gehad, zou je de aquareltechniek voldoende moeten beheersen om een aquarel te maken dat goed in elkaar zit. Dat is de basis voor het kunnen meedoen aan een wedstrijd. Vanaf dat moment is het gewoon kwestie van een serie aquarellen maken en de beste uitkiezen en inzenden! Het selecteren van een aquarel doe je altijd samen met anderen die je op hun kunstzinnig inzicht vertrouwt. Mijn ervaring is namelijk dat cursisten vaak prachtige aquarellen maken, maar ze zelf niet mooi en goed genoeg vinden.
Heb jij weleens…
Heb jij weleens aan een wedstrijd ‘mee durven doen’? Deed je mee om het meedoen of om het winnen? Was het een eigen besluit of werd je door iemand gestimuleerd? Hoe was het om mee te doen, wat heb je daarvan opgestoken? Laat het ons hieronder weten, dan kunnen wij daar weer van leren! Alvast bedankt.
Wordt vervolgd
Volgende week krijg je van mij de uitslag van de aquarelwedstrijd van de Aquarel Academie. Dan geef ik je ook tips die je helpen aan een wedstrijd mee te doen en ik vertel je waarom we bij de Academie op een andere manier naar de ingezonden werken kijken. Daar gaat het niet alleen om ‘Meedoen is Winnen’, de jury heeft ook nog een andere leuke kijk op de ingezonden werken.
Aquarelgroet,
Margo van Vegchel
www.aquarelacademie.nl
20 thoughts on “Meedoen is winnen”
Hoi Margo, een beetje laat maar dat maakt niet uit volgens mij.
Ik heb dit keer wel meegedaan door jouw verhaal. Hierdoor ben ik gaan nadenken, waarom wel of waarom niet meedoen.
Meestal doe ik niet mee omdat ik dan meteen de druk voel dat ik moet presteren en van te voren al bedenk dat dit de stress niet waard is. Maar…..als ik eerlijk ben doe ik niet mee omdat ik denk dan door de mand te vallen, dat mijn aquarel bij lange na niet eens de middenmoot haalt!
Toch heb ik er nu eentje ingestuurd. Een aquarel waar ik tijdens de zomer3daagse met veel plezier en vlot en ontspannen buiten in de theetuin aan gewerkt heb en ook best blij mee ben. Waarom niet dacht ik. Ik sta er helemaal achter en het is een leuk en sfeervol aquarel.
En het gaat mij niet om het winnen, daarvoor zijn er veel mooiere , maar het voelt wel als een overwinning op mij zelf.
Dus Margo bedankt voor je uitnodiging om dit te verwoorden.
Hallo tessa, dank je wel voor je eerlijke open reactie. Ik denk dat vele met jou denken, is mijn aquarel wel goed genoeg?
Hallo Margo,
Wat een leuk verhaal over jou wedstrijdervaring! Je geeft overal zo’n positieve draai aan en dat komt steeds weer naar voren in alles wat je doet in de aquarelacademie.
Ik dacht eerst, ik doe niet mee. Ik ben nog lang niet goed genoeg in het aquarelleren. Na de schildercursus in Groesbeek heb ik een heerlijke stimulans gekregen om verder te gaan en ook hier aan mee te doen. Ten eerste vond ik het een leuke uitdaging om een vrije opdracht te schilderen. Ik zie vaak zoveel om me heen waarvan ik denk, dat zou ik zo graag kunnen schilderen! En daarbij is het leerzaam en leuk om te zien hoe het beoordeeld wordt. Winnen vind ik niet zo belangrijk.
Groetjes, Gerrie
Hallo Gerrie, wat leuk dat de live cursus in Groesbeek je net dat zetje heeft gegeven wat je nodig had om mee te doen! Kei goed dat je de drempel bent overgegaan. Dat is toch al winnen voor je.
Ben het eens met het motto! Als ik meedoe om te winnen, is het plezier snel weg bij mij…
Ik heb ooit een keer (6 jaar geleden ofzo), heel nonchalant, een foto van mijn werk ingestuurd voor de week van de amateurkunst (WAK). En ik werd toen geselecteerd uit honderden inzendingen! Ik was helemaal verbaasd. Ik mocht door naar de volgende ronde, waarbij je je werk in het echt liet zien aan de jury, met een beetje uitleg over je werk. Na nog een jury-ronde zouden de 10 mooiste werken in een tijdelijke expositie in Museum IJsselstein worden tentoongesteld.
Helaas kon ik niet zelf naar de tweede ronde (omdat ik op vakantie was, en ik nooit had bedacht dat mijn werk geselecteerd zou worden ;-)) Dus is mijn vader toen nog speciaal mijn werk, met een stukje uitleg in tekst, gaan brengen bij het museum!
Helaas niet geselecteerd voor de expositie, maar wel naar de opening geweest, om ook mijn eigen schilderij weer op te halen.
Al met al was het een erg leuke ervaring!
Weet niet waarom ik nu niet meer meedoe met wedstrijden…. Toch maar weer eens gaan doen dan! 🙂
Hallo Ilja, dank je wel voor je positieve verhaal. Wat leuk om te lezen dat als je het eigenlijk niet verwacht onverwachtse cadeautje komen.
Hallo allemaal
Wat goed om de ervaring van mede aquarellisten zo positief en van zoveel kanten op het wedstrijdgebeuren, eigelijk het beoordelen van je werk, met elkaar te delen..
Want het beoordelen van je eigen werk blijft lastig. Door het oordeel van een externe partij: of de videobesprekingen van Margo, of de opmerkingen van bezoekers bij een expositie, of meedoen aan een wedstrijd krijg je nieuwe inzichten op je eigen werk!
Zo groei je als kunstenaar.
Blijven kijken een levenslange uitdaging en genoegen.
Hallo Annelies, dank je wel voor je reactie. Ja blijven kijken, blijven ontdekken, je bent nooit uit geleerd! helemaal mee eens.
Ik heb in een ver verleden wel eens een cursus aquarel gedaan in een plaatselijk activiteitencentrum. Er kwam nooit een werkstukje af en verdween als oefen materiaal ook meestal in de vuilnisbak. Toen vanuit de organisatie de vraag kwam wie mee wilde doen met de Talens palet wedstrijd, hebben we met een aantal mensen ingeschreven voor de regionale selectie. Mijn gedachte en motivatie hierbij was, dan moet er in ieder geval eens een keer iets af komen. Deze centra worden hiervoor uitgenodigd en gaan dan hun cursisten motiveren. Een week thuis aan gewerkt. Je krijgt dan een stuk tekst als onderwerp waarmee je aan de slag moet en daarna een regionale tentoonstelling om een winnaar te selecteren die naar de landelijke wedstrijd zou gaan. Best spannend. Tot mijn stomme verbazing werd mijn aquarel met nog twee anderen in de regio geselecteerd voor een provincionale tentoonstelling. Dat was wel het laatste wat ik had verwacht. Inmiddels is er wel het een en ander veranderd bij het Talens palet. Merkwaardige belevenis om je aquarel tussen al die anderen te zien hangen.
Hallo nelly, wat een bijzonder verhaal, dank je wel voor het delen. Leuk om te lezen dat een wedstrijd je gestimuleerd heeft om wat af te maken en misschien hierna een beetje trots erop te zijn?!
Hallo Margo,
Ik deed mee omdat de oproep me inspireerde. Ik denk dan gelijk: leuk, wat zal ik gaan maken? Ook vind ik zo’n wedstrijd leuk omdat ik dan weer inspirerend werk van anderen zie. De derde reden is dan de beoordeling. Die vind ik interessant omdat “kunst” beoordelen altijd subjectief is. Het is een persoonlijke ervaring en een keuze. Waar beoordeel je op, techniek? Originaliteit?enz enz Dus is de beoordeling ook leuk maar moet je die niet te belangrijk maken. Gerda en ik hebben onze top 3 al gemaakt. Dus Margo nu jij nog, succes ermee!
Groet,
Jacolien.
Hallo Jacolien, dank je wel voor je spontane reactie. Super dat jij ook met zo’n houding ‘spontaan’de wedstrijd hebt opgepakt. Ben benieuwd of jouw top 3 overeen gaat komen met de top 3 van de jury, maar dat zien we volgende week.
Ik denk dat ik het ermee eens ben. Zelf heb ik niet eerder aan een aquarelwedstrijd meegedaan, behalve die van de Aquarelacademie. Niet zozeer omdat ik het niet durf, maar omdat ik denk dat het een heel gedoe is met inschrijven, versturen, waar vind ik informatie over aquarelwedstrijden. Misschien helpt dit blog me over de aquareldrempel heen. Niet meedoen om te winnen, maar voor het leren.
Leuk blog Margo,
Groeten
Janneke
Hoi Janneke, dank voor je inspirerende woorden en ik hoop dat je een volgende keer wel de stap neemt. Doen en van genieten!
Leuk Margo, van zwemmen naar aquarelleren, ik besefte niet dat het zo dicht bij elkaar lag! Nee ik doe niet mee aan aquarelwedstrijden, maar wel aan hardloopwedstrijden. Ik weet zeker dat ik nooit zal winnen, ik ben helemaal niet snel. En dan hoeft ook niet. Wat je zegt, het gaat om de stimulans en het leren en de overwinning op jezelf. Niet denken dat je iets niet kunt. Maar wel doen wat je kunt en daar van genieten! En wat een mooi idee dat werken van jou in de hele wereld hangen! groetjes, Sari
Leuke reactie saar, dank je wel. Een hardloopwedstrijd, samen een flink stuk lopen, klinkt ‘gezellig’.
Ik heb aquarelleren pas net ontdekt en zit nog volop in de experimenteerfase. Ik sta op de wachtlijst voor een plekje op de Aquarelacademie en hoop daar de echte kneepjes van het vak te leren. Ondertussen zet ik mijn werk op Instagram en volg daar andere artiesten. Daar kwam Eudes Correia met een “challenge”. Eén van zijn gemaakte foto’s in eigen interpretatie te schilderen. De mooiste zou hij vermelden in zijn “story”. Ontzettend mijn best gedaan en 2 ingestuurd. De eerste was teveel een kopie, dat realiseerde ik me ineens, dus ik heb een tweede gemaakt… daarbij heb ik echt de waterverf laten vloeien. Hij heeft ze niet geplaatst helaas… ik was een beetje teleurgesteld maar heb hem ook bedankt want zonder die challenge had ik vastgehouden aan het exact kopiëren van een foto maar ben met poging 2 helemaal uit mijn comfort zone gegaan en het resultaat was vele malen mooier! Nu ben ik nog meer vastbesloten om dit prachtige medium beter te leren kennen… Groet, Erika
Hoi Erika, wat super goed dat je mee hebt gedaan met een ‘challenge’, dat het je geïnspireerd en gestimuleerd heeft om het aquarelpad op te gaan. Het wordt zeker een hele boeiende weg voor je.
Van 20 okt. tot 3 nov. gaat de Academie weer even open voor nieuwe cursisten en ik weet zeker jij bent van de partij!
Zeker mee eens. Ik deed mee om ergens op te vallen, niet om een prijs. Helaas niet gelukt, maar ik ga nog vaker meedoen.
Met de schilderwedstrijd van Margo had ik een andere instelling. Ik deed mee om te laten zien (inspiratie was dat ijsje) hoe leuk iets eenvoudigs zoals koffiedrinken is om te schilderen. Dan is het meedoen veel relaxter en leuker.
En zo ga ik het volgende keren proberen, gewoon als je er zin in hebt.
Hallo Hanneke, dank voor je leuke positieve houding en reactie.